Verveling alom

Sinds deze week werken we weer volle dagen en is er een nieuwe stagiair bijgekomen, Mauro, ne Italiaan natuurlijk wa had ge anders verwacht. Het gevolg is dat het weinige werk dat ik kreeg nu nog eens onder ons 2 verdeeld moet worden. Het enige positieve is dat ik nu niet meer moet vertalen, maar ge kunt dus al wel raden dat ik me STEENDOOD verveel. Als overmaat van ramp heeft Ludivine hare computer zen laatste loodjes gelegd, gevolg: de dees kan hare PC afgeven aan die Franse trees die denkt dat ze iets is (ja 't is echt verschrikkelijk en ik jaag me op in alles en iedereen). Dinsdag- en woensdagnamiddag zat ik dus weer met mijn vingers te draaien en vandaag heb ik nie eens ne PC aangeraakt. Probeer dan u dagen maar eens om te krijgen als ge zelfs geen werk krijgt! Ge zou voor minder depressief worden. Op zo'n momenten zou ik niks willen dan naar huis komen. Maar eens het vrijdag 2 uur is, ben ik weer heel blij dat het eindelijk weekend is. Dit weekend is het zelfs een heel lang, ik moet pas woensdag terug gaan werken (jammer genoeg wel net men verjaardag).

Na vandaag ben ik er dus rotsvast van overtuigd dat ik een weekje eerder zal stoppen, ik ben het hier op SCR meer dan beu! Dus als ik dat weekje verlof krijg (desnoods meld ik me ziek), resten mij nog maar 2 "werkweken" en 1 weekje vakantie. Duim en hoop met zen allen dat dit zal lukken. Dit weekend ga ik mijn agressie eens goed uitshoppen. Ik vind dat ik da wel verdiend heb. Ik ga men eigen (een beetje vroegtijdig) eens goed verwennen met ne nieuwe outfit.

Gisteren kreeg ik een mailtje en reactie van men overburen uit België. Ze zijn, voor een 2e keer in een paar maanden tijd, oma en opa geworden. Deze keer zijn Davy en Liesbeth de trotse ouders die een dochtertje mogen verwelkomen. Welkom Amélie! En ne dikke proficiat voor u mama, papa, oma en opa!

MISS YOU ALL!!